"Yetersiz, eksik bir dinleme, tam olarak duyamama öncelikle her şeyi kendimize ilişkin kılma gayretkeşliğinden. Genel dinleme tarzımızın büyük ölçüde ve oldukça tuhaf bir biçimde kendimize odaklanmış olması demek bu. Birisi bize kendi hikayesini anlatıyorken, daha o anda, sabırsızca sıra bize geçtiğinde kendimizin anlatabileceği benzer hikayeler düşünmeye koyulmamız da aynı şeyi göstermiyor mu?"
Erdoğan Özmen, Birikim 241 (mayıs 2009).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder